Prawa par tej samej płci w Polsce

W polskim ustawodawstwie nie istnieje żadna prawna forma uznania związków jednopłciowych. Jednopłciowy konkubinat może zostać wzięty pod uwagę jedynie w szczegółowych unormowaniach prawnych, gdy prawodawca uznaje konkubinat jedno- lub różnopłciowy za ważny element konkretnej sytuacji prawnej.

Do czego mają prawo pary tej samej płci w Polsce?

Ochrona prawna par osób tej samej płci jest w Polsce zdecydowanie nieduża. Dzięki orzeczeniom Europejskiego Trybunału Praw Człowieka zakres uprawnień z czasem poszerza się, a postrzeganie takich par i związków zmienia na pozytywne.

Obecnie uprawnienia, które przysługują zgodnie z przepisami prawa polskiego nieformalnym związkom różnopłciowym, przysługują także parom jednopłciowym. Mimo to pary tej samej płci mają duże problemy z ich wyegzekwowaniem w codziennym życiu. Osoby, od których realizacja tych uprawnień zależy – jak między innymi pracownicy sektora ochrony zdrowia, sądów czy urzędników państwowych – często je ignorują.

Równość małżeńska – prawa małżeństw

Oznacza to na przykład:

• Prawo do otrzymywania informacji o stanie zdrowia partnera,
• Prawo do adopcji,
• Wspólność majątkowa,
• Prawo do wspólnego rozliczania podatku,
• Objęcie partnera ubezpieczeniem zdrowotnym.

Tymczasem polskie prawo nie przewiduje wspólnej adopcji przez parę, która nie jest małżeństwem, a pary jednopłciowe nie mogą zawrzeć związku małżeńskiego. Jeżeli pacjent jest nieprzytomny, lekarz ma obowiązek udzielić informacji o jego stanie zdrowia bliskiej mu osobie.

Definicja osoby bliskiej znajduje się w ustawie o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta – osobą bliską jest m.in. małżonek, krewny, a także osoba pozostającą we wspólnym pożyciu, co oznacza, że także partner albo partnerka tej samej płci.

fot. Surprising_Shots / Pixabay